Mehtap Kandemir’e
 
I.
nicedir aldığım jiletler bileklerime sevdalanıyor
sakallarım uzuyor mehtapabla
çocuksuz kadınlar uğursuz çaputlar bağlıyor
sonra kelebekler konuyor sakallarıma
hep böyle oluyor
 
 
 
II.
saçlarından tutup balkonlarına tırmandığım her kadın
lal rengi yolculuklar düşlüyor mehtapabla
“ıslak ıslak çıkma yavrum hasta olursun”lu bir anne koyup çantalarına
oysa arnavut kaldırımlı şehirlere , hem de davetsiz girmeyi teklif ediyorum onlara
biliyorum kendinden ağır laftır; edilmez;
ama korkuyorlar mehtapabla korkuları kokarcalar kadar kötü kokuyor üstelik