bir sen kaldýn seviþime vefalý küçük ada.
ne zaman seni çekse caným
ne zaman istesem kavuþmayý ordasýn.

akþamüstü Gazibeðendi den “o zamanlarýn” seyrine geldim.
dök boþalt hangi köþende hangi aným varsa
aþký unuttum aþký anlat bana,
bir zamanlar içinde yaþayan
sevgiliden,
yaþadýðým o güzel sevgiden, anlat.

antika sevdamý,
telaþýmý, aþkýmý, korkularýmý
müze gibi tenhalarýnda saklarsýn
yalnýzlýðýmý bir zamanlar bende gezdirmeye
yeniden o günleri yaþamaya geldim.

iþte ilk öpüþtüðümüz o sokak
on yedi yaþýnda genç kýz ruhum, yalnýzlýðým bak!
en çok on yedi yaþýmý
en çok bu sokaðý sevdim.

deniz kokusu, rüzgarýn koynunda geldi
gördüm ki o iki sevgili hiç ayrýlmadý
hasret can evimden vurdu,
sevdiðimi son gördüðüm o yolda...


ada sokaklarýnda yana yakýla isyan ettim
“Kaderim”
bir daha ellerini hiç tutamadým sevgilim...

Elçin ORHAN
21/03/2004