"BİR DAĞBAŞI YALNIZLIĞI YAŞIYORUM
YENİDEN...
DAĞBAŞI YALNIZLIĞI ÖLÜMDEN BETER
KİMSELER ARAMASA SORMASA BENİ
SEN GELSEN YETER.."

Olur Şairim! Dağbaşı yalnızlığını yaşamaya beraber gidelim,ne dersin? Neler götürelim oraya? Ellerimiz, gözlerimiz, sıcaklığımız, sevgimiz, hasretimiz, yüreğimiz yetecek mi bize? Görülen düşler gibi geçip gidecekler mi yoksa zamanlardan... Nefret mi edeceğiz yada uyandığımızda orada yaşamaktan?... Kurtlara yem mi olacağız sonunda? İnan şairim, inan! Bizi yiyen kurtlar da şanslıdır. Yemlerin en iyisi ile doyacak karınları sonuçta... Bizden sonra gelen ve bize benzeyenleri yemekten vaz geçerler belki bu toklukla... Bir işe yaramış oluruz böylece, ne dersin?

EN ÇOK BENİM KOKUMU SEVER KURTLAR!
SENİ ES GEÇERLER...
BEN KADINIM ÇÜNKÜ
SENİ KENDİLERİNE BENZETİRLER...

Olur Şairim! Dağbaşı yalnızlığını yaşamaya beraber gidelim, ne dersin? Peşimize düşmez mi kimseler? Korkmaz mıyız oralarda? Hangi dağ çiçeklerinin rengine bakarız?.. Hangi kuşların sesi karışır şiir söyleyen sesimize?... Gülümser mi bize çitlembikler, böğürtlenler, kızılcıklar, pamuk yığınlarını andıran görünümleriyle yaban sarmaşıkları... Kucaklaşır mıyız yoksa onları kıskanıp üşüdüğümüzde, sımsıkı!... Nefret mi ederiz yoksa birbirimizden?.. Söyle şairim, özlemez miyiz kalabalıkları... Sokakları, arabaları, tren seslerini, binaları; binalar içinden yayılan çığlıkları!.. Özlemez miyiz yoklukları, acıları, dönen kirli paraları, göğün mavisini bozan fabrikaları; oralardaki telaşı, ter kokularını, kıyılan hayatları; onlara inat atılan kahkahaları.. özlemez miyiz?

SÖYLE ŞAİRİM!
KİMİ TANIDIK BURALARDA?
KİMİ SEVDİK GÖNLÜMÜZCE?
KAÇ KİŞİ SELAM VERDİ BİZE?
KAÇ KİŞİ GÜLÜMSEDİ YÜZÜMÜZE?...

Olur Şairim! Dağbaşı yalnızlığını yaşamaya beraber gidelim, ne dersin? Denizler kalsın mı burada? Dalgalarında uyuduğumuz, ay ışığında yakamozlandığımız ne olacak? Ne olacak deniz kızlarıyla yaşadığımız aşklar?.. unutalım mı, deniz atlarıyla yaptığımız yolculukları mercan adalarına?.. Kumsaldaki ayak izlerimiz silinmemişken hala; gemilere el sallarken, balıklara verirken gülüşlerimizi.. gönlümüzü incilerken midyedeki... Ve güneşin denize dalışına vurgunken yüreğimiz!.. Söyle Şairim, gene de gidelim mi dağbaşı yalnızlığına?... Nerde aksın kanımız?..

KAÇ MEVSİM YAŞADIK ÖMRÜMÜZDE?
KAÇ İKLİM GEÇTİ ÜSTÜMÜZDEN?
BURALAR NE VERDİ BİZE?
HAZIR BEKLERKEN DAĞBAŞI BİZİ,
YOL GÖRÜNMÜŞKEN,
HADİ VER ELİNİ!
GİDELİM BU YERLERDEN,
BAKALIM DÜNYAYA EN TEPEDEN...

Olur Şairim! Dağbaşı yalnızlığını yaşamaya beraber gidelim, ne dersin? Göze alıyorsan bütün bunları, çıkalım dağbaşlarına... Yıldızlara yakın olmaya ama üşümeye de yağan karda, esen yelde.. Oraları saran dumanlarda kaybolalım!.. Ve bir çam ormanında yapışsın sırtımız, gövdesi en kalın olana!.. Reçinelerine bulayıp şiirlerimizi, yollayalım sonsuzluğa... Hangi yürekleri ısıtacaklar yada serinletecekler, izleyelim öylece...

HADİ ŞAİRİM!
BİR SEN SÖYLE ŞİİRİNİ
BİR DE BEN...
ÇİZGİSİNE BASARAK EŞİTLİĞİN
ÖLÜME VE SONSUZLUĞA
BERABER GİDELİM...