Günler son sürat tükeniyor avuçlarýmýzda. Yeni bir yýla girerken geçmiþten bize gülümseyen anýlarý, dostlarý, dostluklarý anýmsýyoruz. Okula ilk baþlayýþýmýz, birinden ilk hediye alýþýmýz, ilk defa hayal kýrýklýðýna uðrayýþýmýz ve belki de ilk defa hayatý bir kenara savurarak aðlayýþýmýz...

Geçmiþimizde kaç insan býraktýk? Geçen her günle kaç sevgiyi gömdük günlüðümüzün yýllardýr el deðmemiþ sayfalarýna? Hayatýn karmaþasýnda bir müddet el ele tutuþup birlikte yol aldýðýmýz insanlar þimdi nerde?

Bazen bir simidi, bazen bir sýrayý, bazen bir odayý bazen de bir hayatý paylaþtýðýnýz o insanlardan söz ediyorum. Oturup sabaha kadar hiç sýkýlmadan sohbet ettiðiniz, birlikte hayaller kurduðunuz dostlar... Sevincinizi soluk soluða anlattýðýnýz, sýrlarýnýzý mezara dek saklasýn diye, sýkýntýlarýnýzý sizi rahatlatsýn diye açtýðýnýz o can yoldaþlarýný hatýrlayýn.

Okul çýkýþlarýnda dýþarýdaki soðuk havaya aldýrýþ etmeden kar topu oynadýðýnýz bir çocukluk arkadaþý.. Gecenin bir vaktinde sýðýnacak bir liman bulma ümidiyle telefon edip dertleþtiðiniz vazgeçilmez dost... ‘Acaba yalnýz mýdýr, yalnýzlýktan þikayeti var mýdýr?’ diye düþünmediðiniz bir büyükanne, bir amca.. Ya da kilometrelerce uzakta yaþayan bir kuzen..

Herkes geçmiþinizde kaldý, öyle deðil mi? Hayatýnýza giren her ismin, geçmiþin silik sayfalarýnda kalmasýna izin verdiniz, baþardýnýz iþte! Unuttukça unutuldunuz.

Günler avuçlarýmýzda son sürat tükeniyor....ve ben yeni yýla girerken gelecek her yeni yýlla birlikte dostlarýmýn kalbinde ve hayatýnda geleceðe taþýnmayý, geçmiþte kalmamayý, paylaþýlan tüm güzel þeyler adýna unutulmamayý diliyorum.

Gelen yýlý, yazýlýp çizilmemiþ bembeyaz bir sayfa gibi görüp o beyaz sayfaya tüm dostlarýmýn adýný yazýyorum sevgiden ve vefadan harflerle...

Evet, dostlarým! Bu mektup size... Bu mektup, geçmiþimde kalmayan, kaybolmayan, geleceðimde daima yeri olan sizlere...