Şehir sustu, ben sustum, sen sustun
Mağrur bir martı gözlerimi boyuyordu
Bütün otobüsler beni yetiştiremeyecek kadar yorgun
Senin susmaların beni öldürüyordu

Gözlerin yaşa derken
Bütün geceler uykuma intihar süsü veriyordu
Yaşamak için çok erken
Rüyalarımda ayağı yaralı at kendi kendini vuruyordu

Kâğıdın benim ülkemken
Kalemin duygularıma ihanet ediyordu
Vakitsiz bir yağmur yağarken
Penceremde tenekeden bir kuş ölüyordu

Bütün harflerin başkalarına adanmış
Benim alfabem Senden başkasını barındıramıyordu
Meğer hayatım sana yazılan bir masalmış
Sonu hiçte iyi bitmiyordu…