Bir çocuk vardı;
Onu tanıdığımda 17 yaşında olan.
Sevmeyi, sevilmeyi isteyen bir çocuk.

Bir çocuk vardı;
Ayrılık acısını bilmeyen.
Onu gördüm.
Mutluydu. Seviyordu, seviliyordu.
Günleri huzurlu ve sevinçli geçiyordu.
Ama ayrılık acısını bilmiyordu.

Bir çocuk vardı;
Hafta sonu 2'de Kadıköy'e gidip sahile inen.
Sevgilisiyle birlikte sevinç içinde.

Bir çocuk vardı;
Hafta sonu 2'de Kadıköy'e gidip sahile inen.
Bu sefer başı önde, omzunda gitar.
Onu gördüm.
İçiyordu, ağlıyordu.
Mektuplara sarılmış. Gitar ise yanında.

Bir çocuk vardı;
Hayatı bitmiş,kimseyle konuşmayan.
İçen, ağlayan.
Bir gün el sürmediği gitarını alıp çalmaya başladı.
İnsanlar etrafında. Gülüyordu!.
Çaldı,çaldı,çaldı...
Sonra sustu.
Elveda dedi.
Ebediyete...

Bir çocuk vardı;
Artık ayrılık acısını tatmıştı... Gülüyordu.

Bir çocuk vardı;
Onu tanıdığımda henüz 17 yaşında olan.
Bir elinde gitar,diğerinde mektuplar.
Kollarını açmıştı. Rüzgara, Beşiktaş'a...

Bir çocuk vardı;
Kendisini boşluğa bırakırken "SENİ SEVİYORUM!" diye bağıran...