YAZMAK...

Bu güne kadar birçok gazete, dergi ve sitelerde yazan, beş kitabı yayınlanmış bir yazar olarak bu konuda deneyimli bir kalem olmama rağmen bazen yazı yazmanın zorluğunu yaşıyorum …
Evet, yazı yazmak hem zor ve bir o kadar da zevklidir.
Zordur; yazı yazmanın ağır sorumluluğunu bilen bir yazarım.
Zevklidir; yazı yazmanın zevkini tatmış bir yazarım.
Hayalleri ve düşünceleri olan, hayal ve fikirlerini paylaşmaktan zevk alan bir yazarım.
Hayal ve düşüncelerimi yazarak paylaşan bir yazarım…
Unutmayın ki paylaştıkça çoğalan tek şey sevgidir…
Onun için diyorum ki; siz, siz olun, kendinizi birilerine sevdirmeye kalkışmayın…
Kendinizi yalnızca "sevilmeye" bırakın yeter…

Yazarken –bazen- derim ki kendi kendime…
Ne yapıyorum?
Ne için yazıyorum?
Niye yazmaya devam ediyorum?
Amacım ne?

Sonra dönüp sorduğum sorulara yine kendim cevap veriyorum…
Hani ; "yazmasaydım deli olurdum" dememiş miydi Sait Faik Abasıyanık…
Yazmak…
Ah yazmak!
Dünyanın en harika şeyi olsa gerek…
Güneşin doğuşunu, suyun çağıltısını, kuşların cıvıldayışlarını, emekleyerek yürümeye çalışan bir bebeğin korkmadan, çekinmeden sürprizlerle dolu hayatın üzerine gidişini…
Tüm bu olup bitenleri yazmak yani hayatı yazmak….
Yani yazarak yalnızlığımdan kurtulmak…
Yani yazarak suratıma tokat gibi çarpan hayatın acı cilvelerine karşı kendimi yazı kalkanı ile korumak…
Yani yazmak ve yine yazmak sonra tekrar yazmak…
Mütemadiyen yazmak…