GECENİN GİZİ
Gece uykusunun en tatlı yerinde kapı çalındı. Yatağından fırladı, kapıya koştu. Kapıyı tam açacağı sırada kıvırcık saçlarının içine sıkıştırdığı sigarayı eline alıp korkunç hayallerin içerisinde kup kuru kesilen dudaklarının arasına yerleştirdi. Sonra sigarasını ateşledi ve nasırlı elleriyle demir kapıyı sonuna kadar araladı. Meryem, zifiri geceyi ateş gibi aydınlatan sigarayı bir gece lambası gibi tasavvur etmişçesine, sağa sola dokunmadan ve kapının ortasında heybetli bir dağ gibi dikilen Mehmet’e çarpmadan içeriye sokuldu. Adamın gözüne çarpan incecik bir kadın bedeninden başka bir şey değildi. Hem yüzünü görseydi onu içeriye alır mıydı? Meryem’i, tek göz ağrını, karşılıksız sevdiği minicik sevgilisini, ruhunu, dimağını ele geçiren o kızı içeriye alır mıydı, bilmiyorum.

Kız önde, adam arkada sessizce yatak odasına girdiler. Karanlık odayı aydınlatmak istercesine birbirlerine sıkıca sarıldılar. Dudaklarını birbirlerinden farklı yönlere çevirip sevişmemek için insanüstü bir sabır gösteriyorlardı. Kız eteğinin düğmelerini hızlı hızlı çözüyor, adamsa “Bu kadarı yeter, tanımadığım bir kadınla daha fazla ileriye gidemem” diye düşünüyordu. Kız, adamın kollarından sıyrılıp yatağa uzandı ve adamı da zoraki arkasından sürükledi. Tüm kadınlık yetilerini kullanan bu dişiye Mehmet de daha fazla dayanamadı ve ıslak bedenini kızın kolları arasına usulca bıraktı. Sabaha kadar tatlıca seviştiler.

Tan yeri ağarırken, ikisi de beyaz çarşafın üstünde çırılçıplak yatmaktaydılar. Mehmet, gözlerini açar açmaz, melek gibi uyumakta olan bu billur kızı gördü ve onu görür görmez yerinden fırladı. Üvey kardeşi yatakta öylece yatıyordu ve kızın yanındaki kan lekesi odaya dolan solgun güneş huzmesinin efkarıyla yavaş yavaş kurumaya başlamıştı.