kırmmızıyı severim... ve siyahı... ikisi de asil gelir bana
siyah birçok kişiliğe yakışır ... asil hissettirir ve ağır...
siyah duygularını ağırlaştırır sakinleştirir. matlaştırır..
kırmızı ise.. sakinleşmiş ağırlaşmış duygulara anlam katar...
kırmızı çekicidir... özverilidir.. şehvetlidir...
bir çekimi vardır duygudan duyguya sıçramaları vardır... ama siyah gölgeler kırmızıyı... sınırlarında tutar aşkı...
siyah öfkeye düşünce kırmızı girer devreye bu sefer huzur katar biraz... biraz da romantizim..
tonajlarda yeni hikayeler başlar...
şömine ışığının kızıllığında en şehvetli sevişmeler yaşanabilir mesela...
karanlıkla gizlenmiş tüm kusurlara rağmen bir aşk doğabilir siyahların içerisinde...
yada bir kızrmızı şarap veya şampanya en huzur verici yudumlardan sonra... hayatın neşesini içinize yükleye bilir...
hani bazen siyah yanında karakaplı bulutlarla kasvet de getirebilir ... yağmurları hüzünleri sürükleyebilir....
kırmızı o zaman daha bir tutku ve acı taşır için...birbirlerine aşıktır bu ikirenk
ve birbirlerinin bütünüdür
aslında tamamen farklıdır ikiside ama dengelidirler birlikteyken
... işte böyle olmalı sevgi aşk... aynı olmadan bir olmayı sağlayan huzuru içinde hissetmeli...
ben siyahın en şehvetli halinde iken kırmızının en karanlık tonajında gözyaşlarımla yıkadım tüm ruhumu...

ben bir parça kırmız ve bir parça siyahla bir tutku yarattım...


oğuzhan abdi oğuz