Ayrýlýk Çeþme Sokaðýnýn bitimindeki suyu akmayan çeþmenin baþýna oturup þarap içmeye baþlamýþtýk. Yoðun ve yoðun olduðu kadar da yorucu bir sevdanýn anaforuna kaptýrmýþtýn da kendini ki sen sevmeden duramazdýn, bir türlü herhangi bir çýkýþ yolu bulamamanýn bezginliðiyle, varsýn bu anaforda boðuluyum anasýný satayým umarsýzlýðý arasýnda rüzgara tutulmuþ cýlýz bir yaprak gibi salýnýp duruyordun.
Gözlerinde yýllar önce terkedilmiþ bir viranenin ýssýzlýðý, sesinde her an kýrýlmaya hazýr kristal vazolarýn utangaçlýðý vardý.Bugün gibi aklýmda, altý þiþe Dimitra Kopula almýþtýk da geldiðimiz noktada biz þarabý deðil þarap bizi içmeye baþlamýþtý. “Týpký” deyip devam etmiþtin “Tolstoy’un karýsýna söylediði gibi, hep küçük kývýlcýmlardan ibaret oldu onun sevgisi, biriktirip de o kývýlcýmlarý koca bir yangýn çýkarmayý baþaramadý, elbette bütün kabahat onu deðil , ben de en az onun kadar suçluyum be Caliban, okkalý bir körük yapýp sevdamý harlandýramadým için için kan aðlayan o güzelim ateþi,sadece ýsýtabildik birbirimizin yüreðini alev alev yakamadýk be dostum. O, kendini anlatabilmek için gösterdiði yoðun çabanýn çok az bir kýsmýný beni anlayabilmek için gösterebilse idi eðer kendisini anlatmasýna gerek bile kalmayacaktý. Ya da ben onu anlamak adýna kendimi,bütün günahlarýmla ve sevaplarýmla anlatmaktan vazgeçmeseydim, belki de içine hüzün çöreklenmiþ böyle bir sevda, geri dönüþü olmayan böyle bir ayrýlýk ve anýmsadýkça insanýn içini acýtan böyle bir kýrgýnlýk hiç olmayacaktý.”
Sarhoþluðun da verdiði duygusallýkla, gözlerinden dökülen iki damla gözyaþýný gömleðinin yenine silerken “Göz yaþlarý Caliban, göz yaþlarý ele verir bir insaný ve aðlamasýný bilmeyen kiþi kadýn ya da erkek olsun insanlýðý eksiktir bencileyin” mi demiþtin ne.
Sen sevgili Prospero sen, aðlamasýný da yakýþtýrýrdýn kendine gülmesini de, sen aziz dostum sen, Yaþamayý da yakýþtýrdýn kendine ölmeyi de.