Varlığın bir güneşle gelmişti
Yokluğun yağmurla

Sen
Bu yabancı şehirde
Bana bıraktığın bir hasret
Bense
Aynı şehrin sefiliyim şimdi
               
Kır çiçeğin boyun büktü
Küstü tomurcuğun toprağa
Ölüyor
O
Kanadı kırık güvercin
Uğramaz oldu
Beslediğimiz serçeler ...

Gücüm
Nedenim
Varlığımdın sen
Küçülüyorum gün ve gün
Bu yabancı büyüyen şehirde
Korkuyorum hiçlikten

Her doğan güneşle
Yeni belkiler yeşeriyor yüreğimde
Bir umut filize duruyor
Yaşam bırakmıyor peşimi
Elimde değil
Çaresiz
Yaşıyorum                          
Ve ilk yağmurla
Geri geliyor yokluğun
Sığmıyor yüreğime hasretin
               
Gecelere kaçıyorum
Boş sokaklara
Sarhoş sokaklara gizliyorum kendimi
Yokluğun taşıyor gözlerimden
Gözlerim ele veriyor beni
Tükeniyorum
                    
Ben bu şehrin sefili
Ben bu şehrin hiçi oldum

Sense
Bu yabancı şehrin
Güneşinde umudum
Yağmurunda hasretimsin artık