Dizi dizi gelirmiþ kervanlar...
Atlar, develer, merkepler sýra sýra.
Katýr var mýymýþ o zamanlar bilinmez!
Önlerinde bir çýðýr; hepsi birbirinin ardý sýra...
Köleler, çömezler, þakirtler, ustalar, kýlavuzlar.
Kimi ehil,
Kimi nâþý.
Baþlarýnda bir kervancýbaþý...
Hasret eþe, dosta, yârâna, yâra,
Mal taþýrlarmýþ diyârdan diyâra...

***

Dökermiþ matahýný pazara kervancýbaþý;
Çok yorgun, pejmürde üst ile baþý...
Neler çýkmazmýþ ki yükün içinden;
Kumaþlar Keþmir’den, ipekler çin’den.
Halýlar Ýsfahandan, kilimler Þam’dan...
Herkese herþey var çoð ile azdan;
Hurmalar Baðdat’tan, Necd’den Hicaz’dan...
Pirinçler Dimyat’tan, buðday Harran’dan;
Rengârenk yünlüler gelir dört yandan...

Bakýr bakraçlarda sütler kaymaklar;
Koyun derisinde peynirler, yaðlar...
Akçeler altýndan, sikkeler gümüþ;
Kimi genç, kimi pir, kimisi derviþ...
Herkes bu pazardan alýr rýzkýný;
Sormaz din, mezhebi, dili, ýrkýný...

Dirheminde dahi olmazmýþ hile;
Dolarmýþ taþarmýþ insanlar ile,
Kasýrlar, saraylar, hamamlar, hanlar;
Mal alýr, mal satarmýþ bezirgânlar...

***

Yürüdü beþer, çað üstüne çað aþtý;
Taâccüb eyleyip aklýna þaþtý...
Tarih sayfasýnda kaldý kervanlar;
Bakýnýz neler alýp satmaya baþladý bezirgânlar...

***

Onun bunun ayak altýný eþtiler;
Enâniyet çukuruna düþtüler...
Madrabazlýk, hokkabazlýk, canbazlýk;
Erdem diye yutturuldu gammazlýk...
Bir çýktýlar, pir çýktýlar meydane,
Her birisi diðerinden merdâne...

Alým onda, çalým onda, nur onda;
Musa onda, Davud onda, Tur onda...
Evvel-i emirde yaðlýk, yaðdanlýk;
Köprüyü geçince hakanlýk, hanlýk...

Yalan,
Dolan,
Ýftira,
Tertip,
Tuzak,
Tazyik,
Tetikçilik,
Bini bir para...

Kibir ile ruhlarýný kastýlar,
Ar namusu duvarlara astýlar,
Ýnsanlarýn omuzuna bastýlar;
Þöhret alýp þan satýyor bezirgânlar...

***

Ýlahî kadehten içmiþ bâdeyi.
Nereyi görürsen ser seccadeyi...
Essalât-u essalât, yevm-el Cuma,
Destini iyi yu, ruhunu yuma;
Çünkü o ruh þiâr kýlmýþ riyâyý,
Hiç hükmüne koymuþtur enbiyayý...

Mal, mülk hýrsý bürümüþ gözlerini,
Yalan dolan süslemiþ sözlerini...
Bin yemin, bim kâsem üç para için,
“Aman beni görün, siz beni seçin...”

Hüküm onun olsun, ferman da onun;
Devlet de, servet de, imkân da onun...
Ne hak-hukuk tanýr, naks-ý izzettir;
Açýn þecereyi: Ýbn-i Yezid’dir...

Ne mizân var, ne terazi...
Ne çoðu bilir ne azý,
Ne kader tanýr ne yazý,
Çok gür çýkýyor avazý,
Hep para puldur niyazý...

Amma zevahirde ehl-i imandýr,
Özü bir sözü bir ârif-i candýr,
Câhiller bezminde büyük imamdýr,
Ukba muðlak amma dünya tamamdýr;
Din alýp iman satýyor bezirgânlar...

***

Kifayetli, kifayetsiz muhterisler...
Bölük bölük,
Küme küme, takým takým...
Her cenahtan metristeler...
Ýçlerinde üniformalýsý da var, üniformasýzý da;
Þerefsizi, namussuzu, haysiyetsizi, arsýzý da...
Kimisi elinde mezura kafatasý ölçüyor;
Kimisi milletin evladýna kefen biçiyor...
Kin,
Nefret,
Makam,
Mevki karartmýþ gözlerini;
Yiðittir ha! Kimseden esirgemiyor sözlerini...
Hýrsýnýn tutsaðý olmuþ, illa da göklere yükseltecek baþýný;
Uzi Siyonist’ten,
Mermi Bulgar’dan... Elli kuruþ,
Gözünü kýrpmadan vuruyor öz gardaþýný...

Ýçi baþka, dýþý baþka;
Her tezgâhta iþi baþka...
Hep kendi karar harcý,
Tornadan tek tip adam çýkarmaktýr amacý;
Bazen zýndýktýr, bazen hacý...

Karanlýkta ýslýk çalar,
Gün olur postal yalar...
Bir eli milletin cebinde,
Bir eli eþkýyayý kovalar...
Halkýn önünde kahramanlýk kisvesi giyer,
El altýndan eþkýyayý kafalar...
Esrar,
Eroin,
Kokain,
Silah,
Mühimmat falan filan...
Gelsin paralar deyip ceplerini doldururlar,
Vatan elden gidiyor nârâlarýyla milletin fidanlarýný ölüme gönderir...
Barýþ isteyene hain damgasýný vururlar;
Kan alýp can satýyor bezirgânlar...



Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 5 Þubat 2011