B e y i t l e r

“Halk içinde geçerli bir nesne yok devlet gibi,
Olmaya devlet cihanda bir nefes sýhhat gibi”

Cadde, sokak akýn akýn baðlanmýþ bir çatýya,
Olmaya çoluk, çocuðun her nefes cihat gibi.

Sarýlacak kol gerekir küresel görünmeye,
Evrendeki birliktelik deðiþken imbat gibi.

Uyuþulmaz insan hakký kanunlara sýðmaz ki,
Çalýp çýrpmak bir marifet, erdem kabahat gibi.

Bir devran ki söz geliþi oluþturulmuþ kurum,
Bunlar bizim dünyamýzda duruyor sýrat gibi.

Sýkýlan kemer bizim, toplanan yaka bizim,
Bu kaçýncý faslý gýrtlak hüzzam nakarat gibi.

Alabanda sancak emri, tezkere var emrinde,
Her levendim kadýrgamda palamar halat gibi.

Atatürk’üm bir ülküdür geçmiþten ahire dek,
Ve okunan bir kitaptýr her doðan mabat gibi.

O nehir ki mecrasýný doðal yapý belirler,
Güneþ açar, bulut örter fidyeinecat gibi.

Gelincikten renk alarak süsleniyor þehitlik,
Vatan için can borcumuz verilmiþ zekat gibi.

Anayasa, temel hakta inkar, tevil, iþkence,
Hiçbir kimse bakmýyor ki akan cerahat gibi.

Çarkçýsýndan miçoya dek her gelen karýþtýrdý,
Az veya çok farký yoktur týpký bir sirkat gibi.

Baþýbozuk muhabbet uzak durulan handa,
Etobur önünde ceylan sessiz bir feryat gibi.

Mevsiminde zemheridir, her iklimde sýkýntý,
Yaþamaya muhtaç barýþ denizimde yat gibi.

Hak ortada muhtaç kaldý alamadý hiçbir hak,
Toprak dýþýndaki kökü hâlâ bir ýrgat gibi.

B e y i t l e r

Yaþam bir sinemaysa, her gün ayrý matine
Yeni kardeþler doðmuþ emziriyor süt anne.

Yurtta birkaç giz saklý, beklentide fenomen,
Küresellik körkükütük sarhoþeden meyhane.

Kýyamet mi kopacak, zuhur etmeden önce,
Kalacak bir yer dersen emin yer týmarhane.

Ömrümüzün törpüsü, ömre bedel oyunu,
‘Zoro’ kamçýlý adam kan akýtmaz salhane.

Gözü kýpýk bakýyor, kelin, körün, saðýrýn,
Fayýn dipten çöküyor uyurken rasathane.

Bizans oyunu desen, derim ki Daniþ Bey’in,
Ben de izcilik ruhu, sen de bitmez cephane.

Zehir üfler dil, dudak göster Ya Rab sihrini,
Sensin en büyük yargý sendendir her karine.

Halt edilme öyküsü daðlarda yenen nane,
Temel içgüdü derken, dalda kuzu kestane.

Azra bebekler gördük koltuðunda uyuyan,
Serim, düðüm, çözümü, ilahi kutsal sahne.

Ben yerin cambazýyým yaþamadýr ananem,
Hamuru oldum inan, ben beze, o merdane.

Sap, saman bir arada, taþla kaplý bir düven,
Ayrýlýr sap, samandan akar bir yandan tane.

Madde üstünde savaþ, kýymetli taþým hani,
Külah devir, kapaklan, sýr saklýyor hazine.

Hepsi geçmiþ bir yere, diyorlar ki oy verin,
Emrindir hep doldukça, boþaltýlan mesane.

Bolca para kazanan ‘Ceo’ konumu dersler,
Tüm emekten çalýnan, üç büyüðe cephane.

Maraton koþtu toplum, üç atlet var en önde,
Emekçi yetmiþ milyon, baþ çeken üç beþ tane.


Ne demiþ Nazým Hikmet

El bizim, emek bizim demiþti Nazým Hikmet
Katilleri kim meçhul, suçlusu bu memleket.

Þairler hep söyledi, Mithat Paþa’dan beri,
Bu yükü çekmez gemi, aðýr basýyor sýklet.

Her þey çýkara dönük, her uðraþta þike var,
Rampada oy yükleyen, gemimin adý Devlet.

Tanýk çok, sanýk gani, gerçek suçlu kuliste,
Kurt olmuþtur Yeþil’in ne sihir, ne keramet.

Bildiklerin sýr kaldý, kurþun duvardan sekti,
Tellallar katlar çýktý, pay daðýttý muhabbet.

Gerçekler içte kalsýn, ört gitsin görünmesin,
Dert içte, nöbet dýþta dünya görsün maharet.

Matlup kalsýn zarfa bak açýlsýn dýþ dünyaya,
Sen düþünü renkli tut, çok þey örter siyaset.

Takipçin oldu toplum, kazan, kepçe, od ocak
Üst yürütme, alt yargý ýssýzlýk var bir müddet.

Ne ad kondu söyleyin parsadan pay kapana,
Sað ve soldan çift vuruþ, çift zýkkýmlý ticaret.

Kimi çömlek yaparken, kimiler çanak tuttu,
Gökten defter mi indi, gözümde oldu hacet.

Kule vinç mi, kepçe mi binamýza harç katan,
Kimlerdir þekil veren, beyaz giymiþ sýyanet.

Demagojik toplumda, kim bilir kimler avcý,
Doktrin erdemi deðil istenmeden bir zulmet.

Reyting tartýsý bozuk kulaktan, gözden kaçan,
Tüm kanalda top sürmüþ, tribün þen, þetaret.

Yolda koþuþma da çok sayrý, saðlýk ölçülsün,
Borsayý kökten vurmuþ, nasýl geçmiþtir teðet.


Acar yeni yýl

At, eþek, öküz çalmak þimdi birer hak oldu,
Duvar yarýp, dað aþan hepsi pir-ü pak oldu.

Sübyan can telaþýnda, kuþ yumuyor aðzýný,
Ne kadar sapýk varsa birer aç kursak oldu.

Kýz, kadýn can derdinde azýttý erkek kulun,
Eski þehvet kurbaný, týfýl, toy, çaylak oldu.

Deveyi hamutuyla, hortum düzüp yutanlar,
Orman yakýp, yurt kuran zorbaya otlak oldu.

Hisar çengelli handa siftah yaptýran kulun,
Kepenk örtüp açmayan sönük od ocak oldu.

Dinamit buldu Nobel, iðne gücüyle Ferhat Teþvik çarkýnda Pamuk inan un ufak oldu.

Yorum farkýnda Hoca saðlam düðüm atarken,
Çokluk, çoðunluk farký yoruma kavþak oldu.

Portreler açtýk çokça ders verildi Dersim’den,
Atatürk’üm -vur- demiþ, kalaný korkak oldu.

Erkek sustalý maymun, kadýnlar oldu topuz,
On sekiz yaþ kýzlarý kum döven koçak oldu.

Hiç kusur bulamazsýn kýz gibiler maþallah,
Ebemkuþaðý saçlar açýlmýþ zambak oldu.

Kürsünün baþ müftüsü, saf tutanýn mehdisi,
Hacda gayya kuyusu modern barýnak oldu.

Takdirinden olacak gündeme geldi Dersim,
Dersimde yenen kurþun okunan bozlak oldu.

Dün bitti bugüne gel, futbolumuz hýzlandý
Spordan rant saðlamak, futbola tuzak oldu..

Hoþ gelirken acar yýl, uçup giden yapraðým,
Bir çamýn dallarýndan düþmüþ kozalak oldu.

Maç

Siyasette bir oyun sobeleme, saklambaç,
Böyle yeþerir ancak dallarda ki Akaðaç.

Mecliste öz yapýya isyaný reva gördük,
Bir devirden sonrasý millete baðlý andaç.

Ýkna etmiyor beni, meclis ve çatal görüþ,
Politik örgümüzde çözülmeli bu baðlaç.

Siyasi pirim vermek, köþe dönme yarýþý,
Yaman terletti bizi saçak altýnda sarkaç.

Kaç kez suya haç attý, bu kaçýncý baharý,
Eski sokak futbolu yürütülen milli maç.

Uzak kaldý kýratým, denizdeki su kuþu,
Sakardan havalansan, Gökova iki kulaç.

Ve býrakma Yarabbi dallarýmý sahipsiz,
Nadasýnda boþ tarla, gölgesi az top aðaç.

Hafta yedi, ay otuz futbolum en ön safta,
Ne maçtýr, ne taraftar zaferine karný aç.

Bir yer ki yarýnlarým ve bu yurdun evladý,
Devlet baþa, ayaða, toplum birliðe muhtaç.

Geç donatý, er talep meydan cüzdan savaþý,
Portföyler kabarýkça, eksik olan baþa taç.
2007