Bir papatya idin gönlümün bahçesinde.
Bir seviyordun,bir sevmiyordun.
Sahi sen hiç sevdin mi beni?
Ya da sevmeyi denedin mi?
Bu kadar ömrü var mý papatyanýn?
Bu sorulara cevap verecek kadar.
Ya da senin beni sevmeni bekleyecek.
Sence yeteri kadar uzamadý mý bu sýnav?
Çok zor deðil mi sorduðun sorular?
Ya da çalýþmadýðým yerden mi?
Oysa bir masal idin gönül defterim de.
Bir vardýn,bir yoktun.
Yokluðunda bile sevmiþtim ben seni.
Sen benim baþ kadýnýmsýn.
Baþýmýn üstünde yerin vardý her zaman.
Sev dedin de sevmedim mi ben seni?
Ya da vazgeçmedim mi masallarýmdan?
Bana seni anlatsýnlar isterdim.
Yaþamak,yaþlanmak istediðim tek masaldýn çünkü.
Oysa ben seni bir baþka sevdim.
Kuruyan topraðýn suya,
Bir çocuðun annesine,
Gözlerimin gülmeye,
Kalbimin seni sevmeye,
Ýnsanýn insana ihtiyacý gibi...
Ben seni bir baþka sevdim.