Goethe, ah Goethe! Ýnsanlýðýn güneþi adeta... Tüm derin duygularýn ve samimiyetin vücut bulmuþ halidir Goethe... Ayna olur bizlere ve ýþýk tutar tüm hislere. Duy þimdi beni Goethe, tüm þiirler senden dökülen ve kelimeler ve vücut bulmuþ hisler ve aþk... Tutkular dillenircesine, þiire aþýk eden adam... Gerçek bir mimarý þairlerin ve þiirin ve geçmiþin hem de yüzlerce yýl öncesinin kalýntýlarý... Nasýl derin hisler bunlar? Nasýl bir hayat yaþadýn ki de hala acýtabiliyorsun caný? Kendime seni nasýl yakýn hissedebiliyorum? Keþke ayný dilden konuþabilseydik ama edebiyat ve þiir bizim ortak dilimiz zaten... Övecek insan mýydým senden önce edebiyatý ben? Nasýl biriktirdin içinde bu hisleri, okuyaný dizelerinde boðarken...? Sana dair çok söz söyleyebilirim fakat ancak denizin bir damlasý kalýr tüm övgülerim... Sen nasýl destansý kelimelerle kapýmý araladýn? Neler saklýyorsun daha içinde, neler var oracýklarda? Þüphesiz ki sen tüm þairlerin üstadýsýn Goethe ve senin ellerine kimse su dökemez ve þiirler þiir olabilmek için senin yollarýna uðrar. Kültürün ve birikimin satýr bulmuþ halidir çünkü tüm dizeler, o tüm sözler... Ne demiþsin sen kelimelerinde, nasýl vurdun beynimi 12den? Seninle devam etmek isterim dizelerime...




(alýntý çeviri)
TEKRAR BULUÞMA
Acaba bu gerçek mi, yýldýzlarýn yýldýzý
Seni tekrar kalbimin üstünde sýkýyorum!
Ah, þu ayrýlýk denen gece nasýl bir acý
Nasýl derin uçurum
Evet neþelerimin
Sevgili, hoþ rakibi sen;
Düþününce geçmiþ acýlarý
Ürperirim halden.
Dühü ezeliyetin, Tanrýnýn sinesinin
Uyurken bir yerinde en kuytu ve düzgün derin
Hazýrladý ilk aný
Çok yüce bir yaratma isteðiyle Tanrý
"Ol!" emrini verdi,
Bütün alem kudretle ve büyük ihtiþamla
Hemen gerçekleþerek bir varlýk kazanýnca
Her taraftan çok derin bir ah koptu yükseldi
Etraf nura boyandý
Birbirinden ayrýlýp bir yana kaçýþtýlar,
Vahþet ve korku dolu rüyalarý içinde
Her þey can attý
Ýsteyerek sessiz ve ihtirassýz
Uzaklara, o derin sonsuzlukta.
Her þey susmuþ, sessiz ve ýssýzdý etraf,
Tanrý yalnýz kalmýþtý ilk olarak,
Yarattýðý þafaðý o anda
Þafak merhamet etti çekilen ýstýraba,
Ve acý duyanlara,
Ahenkli renk oyunlarý gösterdi,
Daha önce birbirinden her ayrýlan böylece
Ýmkân buldu tekrardan birbirini sevmeye.
Telaþla, acele ile birbirinin olanlar
Arayýp birbirini yeni baþtan buldular
Döndüler ölçüsüz hayata tekrar
His ve duygular
Ýster el ele tutup, ister yakalansýnlar
Yeter ki birbirinden onlar ayrýlmasýnlar
Bundan sonra Tanrýnýn yaratmasý lüzumsuz
Onun dünyasýný artýk bizler de yaratýrýz.
Bu suretle o þafak al al kanatlarýyla
Beni sana uçurdu geldik dudak dudaða,
Ve gece gökyüzünde parlak yýldýzlarýyla
Binlerce mühür vurdu, kuvvet verdi bu baða,
Artýk þu yeryüzünde böylece her ikimiz
Sevinç ve acýlarda biriz ve herkese örnek olabiliriz.
Ve ikinci bir "Ol!" emri
Bir daha ayýramaz bizi.