Bagirarak uyandi. Biliyordu, kalbiydi yine. Gozlerini hemen acip elini gogsune goturdu. Derin bir nefes alip kalkmaya calisti fakat kalbi oylesine hizli ve ritimsiz atiyordu ki ilkinde basaramadi. Biraz daha bekleyip nefesini ve dolayisiyla kalp atislarini ritime sokmaya calisti. Biraz daha iyiydi. Yavas bir sekilde dogrulup bir daha kalkamaz korkusuyla hemen duvara yorgun bedenini atti.

Oda donuyor, nefes alamiyor ve bir saniye sonra olecekmis gibi hissediyordu. Sakin olmaliydi. Olumle ilk duellosu degildi bu. Sag elini gogsunden cekip duvarlara tutuna tutuna odasindan cikti. Balkona yurudu. Cami acti ve buz gibi havayi icine cekti. Gokyuzune bakti. An donmustu. Nasil da guzeldi yildizlar... Ne kadar buyuleyiciydi evren. "Biraz daha" dedi icinden.. "Biraz daha vakit ver Allahim."

Yaratan haykirislarini duymasa gerek bir saplanti daha girmisti kalbine. Basaramayacakti artik. Tedirginlik yerini korkuya, korkuysa yerini karanliga dogru birakmaya hazirlaniyordu. Artik su anin, derin nefesle veya doktor programlarinda dedikleri gibi sakin olmayla hic mi hic alakasi yoktu. Daha buyuk bir seydi bu.
112 yi aradi hemen. "Sevgi Apartmani... daire sekiz... kalbim..." dedi.

Ambulans gelene kadar zaman gecmiyor, parmaklarina, yuzune ve basinin arkasina eline aldigi buzu suruyordu. Sabret diyordu icinden... Sabret! Gecenin sessizliginde sonunda o guzel sesi yani ambulans sesini duydu. Geliyordu yardim, geliyordu melekler.

Oda biraz daha donuyor ve artik sabredecek hali kalmiyordu. Kapiyi acti. Merdivenlerden saglik ekiplerinin sesini duydu ve gozlerini artik dayanamayip kapatip yere yatti.

Gozlerini actiginda genc ve karizmatik bir delikanliyi gordu. Doktordu belli. Doktor gulumseyerek "Iyi misin amcacim?" dedi. Hasta basiyla onayladi. Doktor basladi konusmaya. " Amcacim cok yipratmissin kalbini, elime raporlarin ulasti. Durumun hic mi ama hic iyi degil" dedi ve basladi saymaya...

Ilk raporun eski karinla ilgili dedi. "Beraber 20 sene yasamissiniz. Sana iftiralar atmis, seni uzmus ama sen hala seviyor ve hala ona hemen hemen her ay destek oluyorsun amcacim" dedi doktor. Hasta sasirdi. Doktor bunu nereden bilebilirdi? Biraz duraksayip "Ilk hayat arkadasimdi o benim, ogul. Nasil silerim yasadigimiz guzel zamanlari? Nasil cikaririm hayatimdan" dedi. Doktor umursamayip "Ben bilmem amcacim sevmeyeceksin artik. Iyi gelmiyor kalbine" dedi ve devam etti.

"Ikinci esin seni genc bir adamla aldatmis. Pisman oldugunu soyleyince de onu affetmissin amcacim. Hala uzaktan da olsa devam ediyormussunuz. Buna ne diyeceksin peki?" diye sordu doktor. "Ogul, bizler de gencken beraber olduk, olay bedenlerde degil yureklerde, yapilan yanlislari bir daha yapmamakta bitiyor." dedi hasta.

"Her seye de cevabin var" diyerek ukala bir tavirla guldu doktor ve devam etti. "Bir oglun, bir sevimsiz gelinin bir de hayirsiz bir torunun varmis. Masallah! Allah bagislasin amcacim. En son herhalde bayramda yine bir sey istemek icin gelmisler haksiz miyim?" dedi doktor. Hasta yine bunlara aldiris etmeyip, "Ogul, evlattir. Bizim vazifemiz onlara maddi ve manevi her sekilde destek olmaktir" dedi. "Zamani gelince onlar da anlar." diyerek kucuk bir tebessumle cumlesini bitirdi.

Doktor bu sefer sinirlendi. "Boyle olmaz amcacim" dedi kalin bir sesle. "Kalbin artik bunlari kaldiramiyor. Yazik ediyorsun kendini" dedi. "Insanlari bu kadar sevme, bu kadar iyi niyetli olma, bak kendi kendini yok ediyorsun" dedi. "Sen bu insanlara bu kadar kalbini acmissin, hangisi yaninda su an" dedi. "Insanlari sevmenin, onlara deger vermenin, sonu yalnizlik nasil goremiyorsun bunu?" dedi.

Hasta, sert kaya cikmisti. "Ogul, kalbim onlari sevdigim icin degil, onlarin vefasiz cikmasindan dolayi yorgun, sen karistiriyorsun" dedi. "Benim kalbim su an oyle ya da boyle atabiliyorsa bu onlarla yasadigim guzel anilar sayesinde, o anilarin bitmemesi icin atiyor" dedi.

"Peki" dedi doktor gulumseyerek. "Gecmis olsun!" diyerek amcanin gozlerini kapatti. Hasta ne oldugunu anlamadan gozlerini actiginda farkli bir odadaydi. Odaya soyle bir goz gezdirginde odada, eski esi, oglu, gelini, torunu ve yeni esi vardi. "Gozlerini acti!" diye bagirdi eski esi ve hemen geldi hemsire.

"Gecmis olsun amcacim. Kucuk bir kalp carpintisi yasamissin. Masallah kalbin cok guclu" diyerek moral verdi hemsire. Hasta ruya ile gercek arasinda bu duyduguna gulumseyip, "Guclu kalbin sirri, kalbini hep acmaktadir kizim" diyerek tesekkur etti.