Yolçu adam
Bir axşam qaranlığında yolunu itirdi
Və yorulmuşdu da,
Uzandı qurumuş otların üstündə
Qucaqlayaraq səfər çantasını
Bir az keçmiş
Ay doğdu dağların arxasından, bədirlənmiş ay
Yolçu Adam
Bir ona, bir süd kimi ətrafını sarmalayan işığa baxdı...
Ayağa qalxdı...
"Ey,
Mənə yoldaş olarsanmı bu gecə?"
Cavab gəlmədi...
"Ey,
Bir şey de"-səsləndi
Aya doğru daha bir neçə addım ataraq...
Göylər susurdu...
Ey....
Ey....
Ey...
Qayalara dəyib əks-səda verdi yolçu Adamın səsi...
...Ay işığında
Yarpaqları işım-işım yanırdı çöl quanqının...
Çökdü və kürəyini ona söykədi...
"Etdiyim bir dəlilikdir"...
...Ay yüksəldikcə
Yumulub
Yuxuya getdi
Yolçu Adamın
Və quanq ağacının kölgəsi...
