’’Aaamet ne haber?’’ ya da ’’Hüsniye ne haber yahu ne var ne yok?’’ diye bir eþiniz dostunuz size hitap etti mi, sorun yok. Ama bu hitaplarý size çocuðunuz yaparsa ve de yaþý da epeyce ise þaþýrýr hatta þaþýrmak ile de kalmaz, öfkelenirsiniz... Sam Amca’nýn çocuklarý böyle hitap etseler de bizde ki racona ters bu sesleniþler...

Televizyonlardan izliyorlar her bir pisliði... Batý toplumlarýnýn bazý zaman güzel taraflarý görünse de bazý zaman iðrençlikleri de sergileniyor... TRT li zamanlarýn o güzelim dizilerinden, þimdilerde özel televizyonlarda ki aile dizisi diye lanse edilen ancak gerçekte aile faciasý olan dizilere geldik... Geldik de toplumsal deðerlerimizde yontula yontula durmadan erozyona uðruyor... Yeni nesil kaybedilmek üzere... Kurgu hep birbirini aldatmaya boynuzlamaya ayarlanmýþ...

Otobüslerde yer vermeyi býrak, kulaklýk takýp uyuma numarasý yapan bir sürü zibidi görünce acaba diyorum bunlar Samanyolu Galaksisinin dýþýndan herhalde... Andýromeda Galaksisinden olabilirler mi? Yok sanmam o da iki milyar ýþýk yýlý uzaklýktaymýþ tahminlere göre... O zaman bu zibidiler hangi gezegenden ya da milleten araþtýrmak lazým...

Komþuluk ölmek üzere, son nefesini bekliyor koca koca apartmanlarda... Tabi ruhuna fatiha okuyacaklarý da bulursa eðer... Seneden seneye apartman toplantýlarýnda merhaba dediysen ne mutlu sana... Yok öyle gece yarýsý bir ihtiyacým olduðunda komþumun kapýsýný çalayým durumlarý artýk...

Eðitimciler belli bir yaþa kadar çocuklarýnýza tablet ya da laptop tabir edilen bilgisayarlarý vermeyin sakýn diyor, ama dinleyen kim? Ýlkokulda ki birinci sýnýflarda eðitim gören çocuklarýn yarýsýndan fazlasý gözlüklü artýk. Nereye gidiyoruz, sorusunu toplumda herkesin sormasý lazým kendine...

Yollarýn büyük çoðunluðu duble yol olmasýna raðmen bayramlarda yine yüzün üzerinde insanýmýz hayatýný kaybetti... Ýnsanlarýn yapýlan tüm uyarýlara raðmen, bu kadar fütursuzca ve salakça hareket etmesine artýk bir anlam veremiyorum...

Mahalle Bakkalý kavramý artýk can çekiþiyor, yok olmak üzere, Allah rahmet eylesin. Oysa mahallelerin aydýnlýk yüzüydü onlar. Kimse sabahýn onunu beklemezdi, büyük marketler açýlsýn da, gidip ekmek ile süt alalým diye... Sabahýn 6.30 veya 7.00 sin de iþinin baþýnda olurlar, genellikle de iþlerine çok yakýn yerlerde ikamet ederler, ailecek, baba oðul, ana, kýz helal rýzk için çalýþýrlardý... Git de o adý cafcaflý marketten aldýðýn bir þeyi veresiye defterine yazdýr, yazdýramazsýn, onlarda veresiye defteri diye bir kavram yok zaten...

Ýþte böyle kabul edin ya da etmeyin bunun adýna toplumsal deðiþim mi dersiniz, yoksa toplumsal yozlaþma mý orasý da size kalmýþ... Þimdiki zamanlarda durum böyle ise, varýn bir iki nesil sonrasýný da siz düþünün artýk...