Salvador Dali'yi hapsettim.
Konuþmaya zorladým kendimle.
Önce býyýklarýný çekiþtirdi, sonra tek laf etmedi.
Gözlerimin içine baktý, hiç gerek duymadý bütünüyle süzmeye.
Özgürlüðünü çaldýðýmý, farklý bir özgürlük yarattýðýný, o gözlerle anlattý.
Eritti saatlerÝ, akýttý þelalerden gençliðimi hem de gözlerimin önünde!
Dememiþtim yapamazsýn diye, inatlaþtý ve bakmadý gözümün yaþýna.
Bakmadan düþürdü gözyaþlarýmý ayaklar altýna.
Deyimlerin arasýna bir fýrça renk çaldý adýný bilmediðim.
Biliyormuþum oysa, ima etti o huzursuz tavrýyla.
Sakin kalan ben oldum, büyüklük bende kaldý.
Oysa çocuktum ve hiç deðildim alýþkýn.
Salvador daha iðretiydi yine de.


Salvador Dali'yi hapsettim, küsmüþ konuþmadý benle.