Boðazýnda koydu memnu meyvayý
Cennetten aldý Adem’i Havva’yý
Ýçinden geçirdi bir kez sarmayý
Alev alev yükselen bir hardý bu.

Nur idi aslý onu þeytan yaptý
Fani ademe secde edip yattý
Hallacý Mansur gibi yoldan saptý
Paylaþýlmayacak kadar dardý bu.

Yusuf’u koydu firavun iline
Nuru koymadý hiç kendi haline
Belkýs’ý taktý Yusuf’un peþine
Gönül taþýyan yürekte vardý bu.

Ezelden ebededir bu kelime
Rahmet olarak inmiþ bu aleme
Ya Habibim dediði Muhammed’e
Yaradan’dan hediye bir nurdu bu.

Saltanat koydu Hürrem’in koynuna
Boyun eðdirdi Sultan Süleyman’a
Karþý çýkan olmuþsa Yaradan’a
Cehennemi hiçe sayan nardý bu.

Kimse bilmez Köroðlu’nun suçunu
Ferhat’la vurdu kazmanýn ucunu
Leyla’nýn peþine taktý Mecnun’u
Çöle serinlik yaðdýran kardý bu.

Bazen güzelin boynunda bir inci
Yiðidin gözüne vuran sevinci
Bazen muhabbetti bazen de kinci
Gönüllerin içinde bir zardý bu.

Bir perçemin ucuna büründürdü
Gönlü daðladý ocaklar söndürdü
Ben Mevlana’yým deyip de döndürdü
Baþýndan ayaða kadar sardý bu.

Gönül gözüne düþürdü Hülya’yý
Lal eyledi koydu bir an Ali’yi
Ne bilirdi bu deli divaneyi
Düþünden döþüne taþan yardý bu.