Düþünme artýk gerek kalmadý
Sinende beklettiðin neler varsa þimdi nedametinle karþýma çýktý
Hani sabýr vardý ve sevgi masumluðun sadakatiydi, zanlar neden bu sabrýmý býktýrdý
Düþün dedim, sen taraneleri sectin, tahkik et dedim, yargýlayayan o gözlerimde yýldýrdýn




Bana hiç bir þey býrakmadýn
Belki birilerine kandýn, belki de sabrý ve kanaatý aþk ile yudumlamayý gale almadýn
Akýl ve izanýmý daralttýn, kuytu köþeleri arattýn, bir kalbi mutmainlik süruru býrakmadýn
Ne yapmalýydým, hangi manada sana yaklaþmalýydým her ne hikmetse o an þaþýrdým kaldým




Neden dinlemeyi seçmiyorsun
Kalbin zaten bir sahibi var demiyorsun, ruhuma esaret yaþatmayý hak sanýyorsun
Hesap kimin, mizan kimler için aklýn ve idrakin kavlinde derlenen seçim, sen ise aðlýyorsun
Tefekkür ettikçe her vakit vicdaným sýzlatýyorsun, neden anlamýyorum nefesini dediriyorsun




Þayet senin tercihlerine inansam
Tahkiki ve iradi olmayý bir yana býraksam, senin kalbinin dilediðin nispette mi yaþasam
Ýtaat kültürüne kansam, kul olmayý nefsime býraksam, aklý ve izanýmý bilmem ki ne yapsam
Aðlamak sanki adet oldu, her yaným duygusallýk lahzasýnda vurgun yaþadý, evet yalvarsam




Hani bir kör cahillik kalbe ziyandýr
Ne kadar muttali olmadýðý ilim varsa, sanki alleme bir candýr ve heran dil-i güzardýr
Düþünmek ve akletmek ancak kalbi ve ruhu manada ilimle orantýlý olursa o an aþk-ý sanattýr
Lafazanlýk hangi gönlün didarýnda gamdýr, hesapsýz olmak aþký anlamayan için manidardýr




Mustafa CÝLASUN