Sana gelip gitmelerinin beni yeniden öldürdüğünü söylediğim halde yine geldin, tuhaf..Bundan ne zevk alıyordun bilmiyorum ama benim fena halde canım yanıyordu. Her gelişinin ve gidişinin ardından sırf tesellim olsun diye sana:"Seni öylesine sevdim" diyebilirdim, DEMEDİM. Çünkü ben "SENİ ÖYLESİNE DEĞİL, ÖLESİYE SEVDİM..."
Ben huzur bulmak için zaroslara değil, evereste çıkıyordum...Dişim tırnağım kanıyordu ama biliyordum orda huzur vardı. Dinmek bilmeyen acılarımı evereste çıkmak için yeniden sarıyordum. Ve bu sırada sen yeniden gelmiş, bense herzaman olduğu gibi yeniden başa dönmüş oluyordum.Tüm yeni başa dönmelerimdeki acılarda aynı olmuyordu. Daha derin ve daha acı..Bazen acılarım bundan daha fazlasını yaşayamayacağimı söylüyordu,bense gülüyordum; çünkü sen yeniden gelecektin...Ve biliyor musun, bazen beni ne kadar yaraladığını anlatmaktan aciz kalıyordu evrendeki tüm sözcükler.. Ve bu sırada bana ise susmak düşüyordu.
