Ne akit ne akide,
Çocukluğumuzdaki,
Allı pullu mucize.
Ne de güzel gülerdi,
Ninemizin elinde.
Tarçınlısı ayrıydı,
Karanfillisi ayrı.
Eski tadı kalmadı,
Biz de yaşlandık gayrı.
Bayramlar yine bayram,
Akide de akide;
Ama ne ninemiz var,
Ne elinde akide.
Devran böyle dönmekte,
Şimdi de sıra bizde.
o günler,
Hatıralarımızın;
Karanfil ve tarçın kokulu süsü.
Çocukluğumuz vatanımız,
Akide şekeri de,
En tatlı öyküsü…
Ankara,20.04.2008 İbrahim KİLİK
