İlk mektepten beri,
Birleştire birleştire heceleri.
Bazen hüzün meydana geldi,
Bazen sevgi…
Halen de
Karınca kaderince,
Göz gezdiririm bir dergiye,
Seslendiririm sevdiğim dizeleri.
Az da olsa sezerim metnin yüreğinden geçenleri.
Fakat bir şey var,
Yıllardır sökemediğim.
Heceleyip heceleyip,
İki kelimeden öte gidemediğim.
Münderİcattan,
Alın ve yazıyı sökebildim.
Gerisi sır.
Kim bilir, alınyazımın içeriği kaç hece?
Düşündükçe,
Ağır ağrılar oturur yüreğime.
Ne opon fayda eder ne aspirin.
Ne de gripin…
Bir de seni çözemedim nesrin.
Alın yazım mısın ne?
Şimdiye kadar okuyabildiğim,
Tek kelime gözlerin.
Ondan da sana ne?
Ankara,13.04.2008 İbrahim KİLİK
