Okunması güç cümleler içinde,
Anlatımı zor bir kelimeydim kendime,
Kaldırım taşlarını sayar dururdum,
Yürüdükçe aynı gökyüzü altında,
Kimi zaman yağmur, /Kimi zaman da,
Çamur yapışırdı paçalarıma,
Kirlenmiş bir kent kadranında,
Yanılgı rastlantı değilmiş oysa..
Sonra sevdiğim yüzler oldu,
Gülmeyi öğretti bana,
Bıraktım peşini kuşların,
Kavgası vardı hayatın sözgelimi,
Araçların içinde daha mı güvenli insanlar..
Sabahları uğurladım kendimi dışarı,
İkindi zamanları,
Bildik akşam telaşları,
Bu yorgunluk nasıl da eskitiyor yüzümüzü,
Habersizce..
Işıksızdı kent gecede, /Bütün gecelerden,
Sonra trafo arızaları,
Rüzgara yenik bir zamanı,
Yaşadıkça öptüm..
Yaşadıkça,
Nasıldım bilmem sizden önce..
Şimdi parmak uçlarım uyuşuyor,
Yinelenmiş her sabah gibi,
Dimdik duruyorum oysa bu sessizliğe,
Kaçan trende zaman hatası..
Terzi kendi söküğünü dikiyor sonunda,
Karanlık ortası..
Onca okunmayan cümle içinde,
Anlatımı zor kelimeler susturuyor beni,
Şarjım bitiyor kuklaların gölgesinde,
Mecazımı rüzgar savuruyor..
Bütün düşler uykuya varır nasılsa,
Olmadığım bu yerde,
Angarya sancısı..
