Demlensin çay.
Buğu
Buğu
Üstünde tütsün huzur.
Sen,
Cümle güzelliğinle,
Karşımda öylece dur.
Çay içtiğin bardakta,
Dudak payı olayım.
Elinde çay kaşığı,
Dudaklarınsa şeker;
Çay kokulu ıslak dudaklarını,
Şeker gibi soaryım.
Seni çaydan da öte,
Sinemdeki ateşte,
Gül gibi damıtayım.
Bu da yetmezdiyorsan!
Aşk azığıma katık,
Avucumda sıcaklık,
Damağımda burukluk,
Yaşadığım mutluluk;
Alıp
Verdiğim
Soluk,
İçimde can
Sayayım.
Çayıma karıştırıp,
Yudum
Yudum
Tadayım.
Ankara,12.08.2008 İbrahim KİLİK
YZ
