kör bir kedinin himmetine muhtaç
dişleri arasından dökülecek zehirden sözcükleri beklemekteyim
terennüm ediyor ruhumun en ücra kıyılarında adın
ey diliyle beni yaralayan nihanım
ey kalbimin sultanı canım
attığın her okla kanıyor bu beden
neyzenler üfledikçe gök kubbede çınlıyor serenadım
ahlarıma sahip çıkasın diye bekliyor bu fukara yürek
kaçılmıyor bize sunulan kaderden
başımıza ne geldiyse hep bu hederden
noktalar arasında yolculuk yapıyorum
bakarken sana
gönlünden gönlüme akarken bana
günlere bölüyorum
her gün başka başka seviyorum seni
