el salladın hemen koştum,
mavi eşarbın yine boynundaydı,
göğüslerinin farkında değildim o sıralar,
yalnız gözlerin ilgilendiriyordu beni,
dalgalı saçının hayaliyle yatıp kalkıyordum,
sevda çeşmesine uğruyordum susadıkça,
gel deyince geliyordum,
git deyince uçurumdu her yer,
dönüşü olmasa diyordum bu gelgitlerin,
merkezinde sen olan bir daire düşündüm,
çevrende dönmek istiyordum,
aynı çile dergahının aşıkları gibi,
ışığa tutkun, yanmaya hazır pervane gibi,
esir pazarından alınma iki paralık cariye gibi.
kapılanmak istiyorum sana.
eğer yok diyorsan bu sevdanın sonu,
kıyamet kopsun, yıkılsın dünya,
gel, birlikte girelim toprağa.
YZKİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
