Gitme diyorum.
Gel yanıma ;
Böyle acı acı gitmek...
Bak yine döktün gözlerini,
Sustum.
Dudakların titriyor.
Birazdan gözlerinde yaşaracak ,
Ellerini nereye koyacağını
bilemeyeceksin.
Biliyorum bu gitmeleri.
Sonkez gibi sarılacaksın boynuma ,
Beni üzdüğün için
özür dileyeceksin ,
Söz vereceksin döneceğine ;
Evet ,
Döneceksin de .
Alışıksın bu hallerime ,
Ağlamayacağımı da biliyorsun.
Uzun uzun öpeceğim seni
Sanki dönmeyecekmişsin gibi.
Herkes bize bakacak ,
Üzülecekler.
Ama bilmiyorlar
Alışığım gitmelerine.
Bu o gitmelerden değil mi?
Uzun uzun öpmedim seni
Neden verdin mektupları mı?
Gülmedik ayrılığımıza üzülenlere
Gözlerin de sustu.
Bu o gitmelerden değil mi?
Neden bizim aşkımız gitmeler üzerine,
Neden alıştırdın gitmelerine?
Ağlamayacağimı biliyorsun ,
Ağlıyorum.
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
