Ay dinlemez, yıldızlar duymaz,
Ruha uzak olan, bedene köpük olamaz.
Şu halimden neden kimse anlamaz
Gece boyu koyulaştığım bu duygu rengine
Hiçbir kara hiçbir siyah dayanmaz
Gün ağarırken sırtımdan akan terlere
Sabır dayanmaz; yürek dayanmaz
Gözlerin geceleri kör karanlığım olur
Gündüzleri bakışlarına asılan mahkumum
Ben dar ağaçlarına konan kanlı kuşum
Beni tüm polisler bilir; tüm serseriler tanır
Sokak köpeklerinin açlığında yaşarım
Alıp başımı kaçmak isterken bakışına
Gözlerin hem düşman, hem karanlığım olur.
