Benim adım
Benim adım hüzün
Semanın eteklerine asarım en ıslak matemlerimi
Güz mevsiminin tepesinden düşerim baş üstü
Yinede uslanmam
Benim adım çığlık
Kah ışıldarım enginlerden,
Kah intihara düşerim çığlıklarımla
En sert kayalıklarda bölünürüm
Yinede uslanmam
Benim adım kan
Gülün kırmızısına sevdalıyım
Aşka her dokunuşumda kanarım
Yinede uslanmam
Benim adım gece
Örtünürüm en çıkmaz uçurum gölgeleriyle
Herkes kaçar zifirimden
Bir parmak çıkarır gözlerimi
Kör olurum
Yinede uslanmam
Benim adım han
Sevdalı yolcular bende konaklar
Herkese yer var, bir kendimi sığdıramam
Açıkta kalır üşürüm her seferinde
Yinede uslanmam
Benim adım özlem
Her anneye evlat,
Her evlada anneyim ben
Serpilir giderim gurbetin yollarına
Yar göğsünden düşerim kor ateşlere
Yanarım
Yinede uslanmam
Benim adım mavi
Bazen hırçın bir dalgayım denizlerde
Bazen buharla tutunurum gökyüzüne
Ansızın dökülürüm boşluğa
Dağılırım
Yinede uslanmam
Benim adım güz
Dile kolay, mevsimim ben
Tüm zemheri benden düşer doğaya
Titrer yüreğim yarsız gecelerde
Ararım, bulamam sığınacak tek liman
Aldanırım gülün masumca duruşuna
Batar dikeni her seferinde
Acırım, kanarım
Yinede uslanmam
Benim adım ayrılık
Ayrılıkların en uzun yoluyum vakitlerde
Bazen gözde yaş, bazen dilde sitemim
Bırakılır, terk edilirim her seferinde
Yinede uslanmam…