Gecenin göğsünü emdim
Bıçağımın ucunda Şehrazat vardı
Kent dokunsan susar dokunmasan ağlardı
Hüzün kırmızı ilişmişti yakama
Ceketimde eski günlerden bir filinta duruş
Göğün yanına uzanıverdim
Ateşin suyunu içtim
Dilimin ucunda İbrahim vardı
Çocuksuydu hiç olmadığı kadar İstanbul
Hiç olmadığı kadar tanıdıktı Kız kulesi
Ellerimi kokladım naftalin kokuyordu
Ne kadar da barışıktı Fatih'le Beyoğlu
Ateşle barut yan yana uyuyordu
Aynalardan seçtim bir suret kendime
Burnumun ucunda Kafdağı vardı
Masal bitmeye görsün ceylan olur ağlardı
Suya düşerdi ay ışığı ıslak ıslak
Sırtüstü yatardı martılar uğuldayan rüzgara
Bıçağımın ucunda İstanbul vardı
Kahredici bir kaç mısra içerdim
Kalbim kanardı
