Gecenin karanlığına gömülüyorum
Kederin yoğun ilgisine sarılarak
Loş bir ışık süzülüyor odamın duvarlarına
Gözlerim ağlamaktan hırçın
Yaşlar akmaktan yorgun
Acının yaşanılası eski
Esintisi yakın takipte gölge misali
Koyuvermiş herşeyimle bedenimi
Beynim hükümdarlığını yitirmiş
Bakan gözlerim görmüyor
Yüreğimin sözleri ağır ve dağınık
Çözüm üretmiyor acıyı besliyor
Günler bana hüzün rüzgarlarını savuruyor
Korumasız ve yalnızlığımla yaşarken
Dur yok durağı yokken
Yüzüm biraz daha asılıyor
Çıkmazın ortasına girmişken
Nerdeyim , ne haldeyim umursamayı bilmeden
Dünüm latırımda
Geleceğimden haber yok
Umudun hayali dünde kalmışken
Kederin gizi yanıbaşımda
Kimseler bilmeden
Bilemezken
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
