]
hiç konuşamadan ölen bebekler gibi
zamansız ve yeni doğmuş
yeni emeklemeye başmalış bi çift göz bu
sana bakan
sana doğru yürümeye çalışan
bir de yaşasaydı eğer zedelenmeden
neler anlatacaktı kimbilir..
hiç konuşamadan bekleyen yüzler gibi
bisikletini sana doğru süren
bisikletini senin için silen hayalciler gibi
hayal ettim sana doğru çevireceğim pedalları
bir yaz günü sabahı..
ekmek almaya göndereceklerdi beni ya
seni alıp gelecektim oysa
sepetinde bisikletin..
ve bunu, kimse bilmeyecekti..
sığmayacaktın oysa
dalgalara çarpmak istemeyen kollarınla
tutunacaktın ehliyetsiz dudaklarıma
ve titrek pedallarıma..
sarkacaktı ellerin
sarkacaktı en sevdiğin sözcüklerin kalbimin hızlı pedallarından aşağıya
akacaktı sim gibi üzerime
parıldayacaktım..
istemeyecekti seni kimse
benden başka..
bisiklet sevgilim diycektim o yüzden çok zaman sonra sana..
bir yaz hayaliydin ya ne de olsa
en sevdiğim akşamüzerilerimde karşıma çıkan
üzerime tatlı bir heyecanla çöken
gözlerime eflatun gibi yerleşen..
bisikletimin arkasında taşırdım seni geceleri
kimseler görmezdi..
en ıssız yolları seçerdik
varmak için eve çok yolumuz olsun isterdik
varmak için birbirimize
çok zamanımızın olmasını isterdiğimiz gibi..
bu yüzden ben
çokça kaybettim yolumu sende
ve bulmak istemedim çıkışları
tekerlerimi aşındıracak yokuşları..
çünkü sen bisiklet sevgilimdin ve ben sonsuza dek sürmeliydim seni
aşındırmadan kirpiklerimizi
uyutmalıydım her gece bizi
bir sonraki güne yaşatabilmek için gözbebeklerimizi..
oysa..
bilmiyordum..
düşecekti sonra gözlerim geceye doğru
düşecekti buruk bir çevrilmemiş sayfada
bekleyecekti bir denize doğru
her gece aynı karaltıda..
her gece aynı yıldıza soracaktı belki..
sepete düşen kırıntıları toplarken
soracaktı şimdi nerde olduğunu
nasıl bir günbatımı yaşadığını
eflatun günbatımlarında bisikletini nereye parketmeyi hayal ettiğini..
ve hala aynı iskelede oturmayı sevip sevmediğini..
bisiklet yolları yok hala burda
o yüzden en ıssız yolları seçiyorum hala sana varmak için
bir de ben hala aynı iskelede oturuyorum
aynı bisikletle..
