Hani demiştin ya
Canımın içi;
"Biz yeteriz birbirimize"
Sen ve ben...
Yaşadıklarımızla düne dair,
Yaşayacaklarımızla
Yarına ait...
"Biz yeteriz birbirimize"
Bu ne hoş bir davet,
Ne hoş bir cümle...
Sararmış bir sonbaharda
Yudumlamak sabah çayını...
Üşüyen ellerimi, karda,
Sokmak senin ceplerine...
Bir kahvaltı masasında,
Uzanmak şekere birlikte...
Okumak aynı kitabı,
Farklı yorumlamak belki de...
Birgün, Beykoz Yuşa'da,
Birgün, Haliç Eyüp 'te,
Secdeye durmak,
Aynı kalp ve dua ile...
Toprağa tohum ekmek...
Su vermek çiçeklere...
Toplamak dallardan
Meyveleri...
Suları damlaya damlaya,
Aynı karpuz dilimini
Isırmak...
Aynı mısırı bölüşmek...
Aynı simitten koparmak...
SEN-le ve BEN-le
Yokuşlara çıkmak
Nefes nefese...
Sarmak, sarmalamak,
Tenle, bedenle, CANla...
Sarmaşıklar gibi...
Yürekle canımın içi...
"Biz yeteriz birbirimize"
Esra Leyla ORUÇ
