Demlenmiş bir mektuptur çay.
Mürekkebi buruk, zarfı güneşle ay.
Kerpiçten haneler sanılır saray.
Her katre sözcük, her yudum satır olur.
İnsan satır aralarında kendini bulur.
Bazen bardak bardak sükûndur.
Konuklara sunulur.
Çay, yürekte demlenmiş mektuptur.
Pulu huzurdur,
Ulaksız yerini bulur.
Buğu buğu, katre katre okunur.
Çay demlikten sızan ışık,
Gökten yağan mutluluktur.
Ankara, İbrahim KİLİK 01.04.2008
