ah vah kesilir sonunda
son yıldız da damladı gözlerinden yarama
o çılgın coşkulardan geriye
sözcükler bitiyorsa
beni
bir daha arama
ömür mü bana konuk
ben mi hayata
çözemeden bitişlerin yarasındaki gizi
yüzümde dal dal yarılan zaman
ve artık hep kanayan hep kanayan onca an
bir yafta gibi taşınır yarına
gülüşüme dokunan dalları anıların
yeniden tomurcuklar patlatmıyorsa
varsın karanlıkta kanayan
rüzgarlar yoldaşı ömrüm
varsın
geceme çakılsın bu şiir
uzak bir akşamın ortayerinde
paçavra gibi kirli bulutlar
kim
nereye gittiğini
nereden bilir
göğsümde süngülenmiş duygular
sağanak hüzünler yurtsuz
demirin tavı tavsar
gün olur değişir insanın iklimi
ateşteysen kavlanırsın
kefengi darmadağın eder fırtına
zındanlarda zağlanırsın
tırpan yemiş kimi dallar
daha gür
sevinçler dolu vurgunu
acı pür
hey ömür
kırılsın ıssızlıkta saatler
varsın
yırtılsın bu şiir
gül öpüşler pörsüyorsa zamanda
lal akşamın nergisini
kırağılar çalıyorsa
yarım kalan sevdanın son mermisini
insan yüreğine sıkar
vakti gelir ağlamanın
usul usul yağar gönül
gülüşün de mevsimi var
ki insan
ansızın
bir akşamın
yamacında
hasarlı bir yürekle ağlıyorsa
yaşanmış en güzel anlar
kalan ömre kanıyorsa
hey benim kara günde yol yitirmiş küheylanım
parça parça dağa taşa saçılmış kalbim
varsın
yakılsın bu şiir
Adnan Durmaz
