…24 gonca gül’ün aziz hatırasına…
Komandolar doğuyor geceye güneş gibi
Karanlığı yırtıyor, yıldızlara eş gibi
Toprağa akıtıyor o mübarek kanını
Vatan için veriyor bedenini, canını
Uzayıp giden yollar yolcusuna ağlıyor
Hüzün yüklü ağıtlar yürekleri dağlıyor
Gökler bile ağlıyor gidenlerin yasından
Şehitler içip kanar âb-ı hayat tasından
Giden şanlı yolcuya ağla gözlerim ağla!…
Güller boynunu büktü, kardeş karalar bağla!...
Yürekler yangın yeri, yanıyor çıra gibi
Vicdanlar buz kesiyor, kanıyor yara gibi
Göze perde inse de bayrak gökten inmesin
Yuva yıkan kahpenin acıları dinmesin
Zalimleri boğacak anaların gözyaşı
Mezar olacak size yurdumun dağı, taşı,
Sevinmesin hainler bir ölür bin doğarız
Bize kefen biçene kurşun olup yağarız
Ey şehit oğlu şehit, gençliğine doymadın!...
Siper ettin gövdeni, yurda hain koymadın
Peygamber müjdesine mazhar olan yiğitler!…
Bu toprak kanınızla vatan oldu şehitler!...
Hakkâri Dağları’nda kanıyor gonca gülüm
Rabbim zulmedenlere göklerden yağdır ölüm!…
Toprak açar koynunu, dağlar acıdan inler
Gülmesin yüzümüzü güldürmeyen zalimler!..
Acılı analara sen sabır ver Allah’ım!...
Şehitlerin önüne cenneti ser Allah’ım!...
Kaybeder tacı, tahtı gün doğunca karanlık
Vatan için ölmektir en büyük kahramanlık…
(19 Ekim 2011/Trabzon)
M. NİHAT MALKOÇ
