Kafamı yastığa değil,paslı bir giyotine koyuyorum her gece ki uyuyabileyim...
Uyuyamıyorum İşte...
Kafamıda kopartıp atmıyor velet!
Öyle saatlerce düşmesini bekliyorum işte...
Yatağımda yatak olsa ne ala!
Çamurlara,taşlara yatıyorum sanki...
Çektikçe çekiyor içine,battıkça batıyorum.
Alırken sormayı mı unuttum ne?
Dibi yok keratanın!
Yaramaz çocuklar gibi,hem batırıyor içine
Hem de bir çullanıyor ki üstüme eyvah...
Ahh..Modası falanda geçmedi o çocuk uykularımın!
Yumuk yumuk gözlerle uyanamıyorum annemin kızarmış ekmeklerine işte..
Üzülmezmi buna can?
Düşüp kalamıyorum ki gönül savaşlarında!
Minber,makber sabahlarıma gözlerim çatlak kırmızı,hoş geldin...
Güneşte batmasa hiç uyanmıyacağım vallahi!
Bu ne lahana turşusu?
Bir yerde bırakmışım insan olmayıda,
Kayıp ilanıda veremiyorum utancımdan...
İnanmazlar zaten...
İki seans,birkaç hap işte...
Delisin derler adama,deli!
KİTAP İZLERİ
Kör Pencerede Uyuyan
B. Nihan Eren
Gündelik Hayatın Kör Penceresinden Sızan Endişe B. Nihan Eren, yedi yıllık bir aranın ardından yayımladığı "Kör Pencerede Uyuyan" ile çağdaş Türk öykücülüğündeki yerini sağlamlaştırıyor. Yapı
İncelemeyi Oku
