salt güneşinin çevresinde döner
sevdalı gezegen
girdiğinde dev yüreğin yörüngesine
eskiye dair ne varsa bırakır
aşk uzayının çöplüğüne
umut yatırılan pey akçesidir
kahpe zamana
kapı açılır pencere aralanır
eşikte kalır çamurlu düşünceler
ilkyaz kabuk değiştirme zamanıdır
yeni acılar eski acıların yerini alır
yeşilden bıkar yılan
hava kızgındır
dağlardan zemheri iner akşamları
herkes kendi kurdunu
içinde taşır
denize akar bütün sular
seninkiler gözyaşıysalar eğer
günah çukurunda birikirler mutlak
peki ne fark vardır bir sevdalı ile
deli arasında
ikisi de düşünür Rodin yontusu gibi
üşür ikisi de temmuz ortasında
kara kara
delinin gömleği varsa
aşkı giymiştir sevdalı çıplak yüreğine
ikisinde de abbas yolcudur
er ya da geç
oysa sığ suyun dibi kolay gözükür
gerçeğin çakıl taşları çakılmıştır kadınların topuklarıyla
sulandırılmış sahte sevdalara
ve erdem kendini ateşe atıyorsa
“kurtar” dedi de kurtarmadımsa
namerdim
belki ben de yanarım birlikte
aşk odunu besleyeceksem
buz yürekte
tanrıçanın tahtta ne işi var öyleyse
ayağı sağlam basacağı bir yere
gömütlenmenin zamanıdır artık
yaşam kötü bir şakaya benzer
sevgiliye ulaşmak ne okyanusları aşmaya
ne çalmaya gökkuşağından mavileri
değer
ikiyüzlü evren
bir kapanır kendi içine
açılır sonra susam gibi
gülerek kahkahayla
sonra şair meyhaneden çıkar ayyaş
gökkuşağının yedi rengi yedişer kez döverler
yağmur bulutlarının hatırına
dev yürek tövbe eder aşka...