Kaldırımlara aynı mesafede sıralanan ağaçların,
Kendilerini güneşten saklayan ışıkların canbazlığında,
Tükeniyormu yoksa bizimle tükenen bu zaman,
Ve düşündükçe hiçbir gidilmeyen yol,
Dönüşü olmayan bir suskunluk kaplıyormu içini,
Doğmadığın bir kenti doğuruyormu analar kendinden,
Tanımadığın yüzler sarıyormu cam kırığı düşlerini,
O hep eski yaz günlerini yad ediyormu gelmeyen gençliğin,
Sözcükler okunmayan bir hayatı bitiriyormu kendiliğinden,
Ne dert var elinde ne sevinç,
Gelipte geçmiyormu hiçbiri gözlerinin önünden,
Bilirim,denize bakarsın bütün gün,denizler sana,
Dünyana ait olmayan bir gökyüzünde yağmurlar bana,
Akşamı ruhuma bırakıpta karıştığın her yokluğuna,
Söz veriyorum güzelim,
Doğum gününde karışacağım ben en derin uykularına,
Yaz bir kenara,beraber öğrenelim hayata mütemadiyen,
Sevgilim,
Seni sevmek değişilmezmiş yaşanan hiçbir zamana,
Sonra,evlerde eflatun lambalar hani sabahı çeker,
Aklımı başımdan devşiren bir yalnızlık ortası,
Nasılda sensizliğe isyan edip gecelerce seni beklersem,
Bu devingen süreçte,hayatı anlayabilip,
Öpüpte ıslanan saçlarını yağmurlarda,göğsüne yaslanabilirsem,
Özlersem seni yine,yüreğinde bıçaklanıp ruhundaki aşk'a,
Sevdiğim,
Bu doğum gününde uyanırım ancak ben,
Gözlerin renginde güneşi kollarına alan uykularına,
Artık ister sonbahar olsun geçip giden her hüzün,
İster mevsiminde bembeyaz bir karakış,
Kaldırımlara içimdeki sevdanı vuran her gülüşün,
İlk sarılışım olsun sana sevgilim doğum günün,
Ve kızaran yanaklarıma dokunan masum yüzün,
Doğduğun gün beni öldürecek biliyorum,
Beni utandıran her öpüşün...
