Döllenmemiş Şiir

yazı resim

sunmasaydı cehennemini salome
yalvarmasa ateşini
dar çemberine ömrün
yorgun düşer miydi felsefe

kimi sevdiyse
yalnızlığa açmış bir gül
döllenmemiş şiir

atardamarına usul usul saplanan bıçak
gibiydi gözleri salome'nin
öfkesi çatlamış bir çan
kirpikleri acıdan
kopartılmış bir eylül'dü nietzsche

küfretti güneşe / paslanmış yüzüne evrenin
sokakta kırbaçlanan yaşlı bir atın
boynuna sarılıp ağladı

eksilmedi oysa zulüm
deliliği güzelleyen bilge

dolunayda yıkanmayı hiç aklına getirmedi

Dursun Nadir

Başa Dön