Karlı bir kış gecesinde
El ele yürümek isterdim seninle
Ellerin ısıtsın ellerimi
Gözlerim seyretsin mavi gözlerini
Sonunda kavuştum sana
Yürüyorduk ıssız bir sokakta
Hafif bir kar vardı
Karanlık her yeri kaplamıştı
Dalmıştım mavi gözlerine
Denizin maviliğine dalar gibi
Ellerim de ulaşmıştı ellerine
Gözlerinden okuyordum beni sevdiğini
Uyandığımda rüyamdan
İnanamadım baştan
Mavişim, keşke gerçek olsaydı
Tanrı, seni bana yazsaydı...
Bir süre sonra hatırladım ki
İkimiz de başkalarına aidiz
Ama öyle kaptırmışım ki
Her hayalimde birleşiriz...
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
