"Gün doğmadan neler doğar."
Diye bekledi yıllarca...
Aktar dükkanlarından,
Kokular aktardı sandığına özenle,
Çeyiz yerine...
"Kız beşikte çeyiz sandıkta"
Sözüne hiç itibar etmedi önceleri;
Neden sonra,
Bir solucan çıktı karşısına.
Çelimsiz, kara kuru;
Ama alabildiğine kasıntı.
Girdi onun koluna,
Çıkıp gitti düşlerinden.
Artık yorulmuştu düş kurmaktan.
İncecik parmaklarıyla
Saçlarını atıp geriye,
Derinden bir of çekti ki öylesine!
Düşleri darmadağın oldu.
Bir hüzün çöktü yüreğine.
Ankara,11.04.2007
İbrahim KİLİK
