küçük göller vardır
dağlarımda / derin /
yükleyip kirpiklerime hüznü
içinde yansır silüetin
tükettim üleştire üleştire
yaşam sunaklarında çocuk gülüşümü
gizil dönencelerde
bilinmez kıyılara çarpıyor
yorgun mevsimlerimi zaman
kent sokaklarında yitti ıslıklarım
yağmaladı martılar
kıyılara çarpan son güneşlerimi
bozgun var
düştü kargısı umudun
