Yalnız kalınca dürüstleşiyoruz sanırım, en zoru kendi kendimizle hesaplaşmak, hep borçluyuz alacaklı olmaya aday bile değilken.
Herkese yalan söylemeyi becebiliyorum da, kendimi kandırmak oldukça zor, en zayıf yönlerimi biliyorum da ondan.
İltifatlat, sarılmalar, hediyeler ve gülücükler çoğu zaman sahte oluyor, kimi kandırıyorsun diyorum kendi kendime ama sanki tüm dünya önceden kurgulanmış bir hayatı oynuyor, neler olacağı sanki önceden belli, tek merak ettiğim şey burdan yani dünyadan ayrılırken neler olacağı. Dini duygularımız hiçbir zaman net oluyor, her ne kadar bunu çoğu inkar etsede, beyin ölümümüz gerçekleşmeden vücudumuzu kaybettiğimiz belki 1-2 dakikalık o anda neler olacak...
