Ekmek arası Kelimeler
Elleri mor kınalı bir teyze var bakkalda
Ekmek satan, hamurunu kendi açan.
Ne zaman görse beni
Asar suratını, bekler...
Sonra bir iki şey mırıldanır.
Kendi bile duymazken dediklerini,ben
Tedirginliklerimi kapıda bırakır yaklaşırım
Bir ekmek isterim.
Güzel gözlerini yerden kaldırmadan uzatır bana.
Yüreğimin üstünde bir kara bulut yağmaya başlar işte o anda.
Kapıdan çıkar çıkmaz ağlarım
Koşarak bir şatonun paslı kapısına.
Bölerim ekmeği onun anısına.
İçinden buruk kelimelerle anlatılmış birer hikaye çıkar
Her seferinde.
Evet
Her seferinde
Ben okumaya başladıkça onları
Saatin tik takları durur.
Bittiğinde ancak hikaye, devam eder zaman
Elimde hamuru kalır bitik hikayelerin.
Bu sefer de ben donar kalırım.
Zaman bana gülümser.
Hatta bir şaplak hissederim ensemde.
Dengemi kaybeder, doğrulurum.
Sonradan fark ettim tüm bunları,olanları
İçimde hikayeler büyütmüşüm.
Kocaman etmişim onları.
Mor kınalı teyzenin hayatını.
Yavaş yavaş içimdeki acı korku terk etti beni.
Yerini bıraktı buruk bir şeker tadı.
Ve aklıma düştü yakın şimdilerde...
Ben elleri bomboş bir teraziyken
Kefelerim dolmaya başladı.
Kaç kilo kelime sattım,
Kaç kilo gerçek satın aldım
Bilmiyorum!..
Sadece mor kınalı teyzeyi özlüyorum.
