penceresinin tam önünde
bir akasya var
mis gibi de kokuyor
beyaz değil mor hani
belkide eflatun
her başını çevirdiğinde kopuyor o andan
masasında oturuyor ki
göz kırpıyor ona evraklar
gülümseyiveriyorlar inanki
bir baştan bir başa geçiyor önünden yaşam
kamikaze misali lunaparkta
uçuşlarını anımsatarak
geçmişine ağlamamış hiç
yine gülümsüyor yüzü
cebinde topladığı acılarına bakarak
mutluluklarını
düşünüyor üç-beş dakika
dolu dolu yaşanmış çocukluğu
geliyor aklına
ilk muzla tanıştığı gün mesela
sonra vapurla karşıya geçişleri
Eminönü’n de havalanan
yüzlerce güvercini
sirkleri, lunaparkları
ah o güzelim kırmızı balonlarını
hep tellere taktırdığı
binbir emekle yaptığı uçurtmalarını
horoz şekerini, leblebi tozlarını
misketlerini, gazoz kapaklarını,
en saf edinebildiği arkadaşlıklarını
her yaz bıkmadan gittiği
yengeç-balık yakaladığı
Büyük-Küçük Çekmece kampını
ahh! o zamanlar ne güzeldi İstanbul'un denizi
doğum günlerinde yaptığı haylazlıkları
dallarının hesap soracağını bildiği
tırmandığı yığınla ağacı
izin alıp sonra çaldığı
mevsimlik yemişleri
tatlı çocuktu
herkes severdi de hani
karnesinde ki not baremini
yara bere içinde binmeyi öğrendiği ve
ilk sahip olma duygusunu tattığı
kırmızı bisikletini
sıra arkadaşını, aşklarını
küsmeleri ve barışmalarını
oynadığı çayda çırayı, piyesleri
şiir yazmaları, okumaları, yarışmaları
kuş gibi kanat çırpan
nice heyecanlarını
üç-beş dakika işte
minik kalbine sığdırdığı
küçük anlarda ki
büyük mutlulukları
dokundu elleri ceplerindeki
kocaman zamanlara sığdırdığı
acılarla yoğrulmuşluğa
minicik bir anın içine
alamıyordu ya
elma şekerini
düşündü de
acıyla buruldu gülümsemesi
cepleri yine kazançlıydı
yakarak yuvarlandı
birkaç damla gözyaşı
elma şekerinin kızıllığından
ağaçtan gövdesine...
'hoşçakal e mi
elma şekeri'
Resim; www.ifksan.com
