EVREM
Evrem;
Çayımda kokun, karanfiller utansın,
Muhabbetini gören bülbüller utansın…
Beyaz Gülüm;
Adını kimse bilmez bir deli gönülden başka,
Hayallerimiz olsun tutuşturalım aşka,
Evrem;
Ah yüreğimde sabah oldu be devrem,
Aşkın nöbetini tutuyorum silahım gizem…
Yarim; acıya tiryakidir gönlüm,
Ciğerime düşmüş ince bir verem,
Şimdi bir nikâh kıyılsın acısın da ayağım,
Kıskansınlar Aslı ile Kerem…
Evrem;
“Keşke dilinde bir söz olsaydım” desem,
“Evet” diye haykırsan imza süsü versem,
Sonra bir kız çocuğu ince bir “Yağmur”,
Bir de “Deniz” olsun saçları dalgalı, gözleri mahmur,
Ah yine çiçek açmaya durdu da ıhlamur,
Takvimler anlamaz halimden aşk işte böyle vurur…
Evrem;
Sol yanımla nişanlı yar,
O gülüşüne verilir bir bahar,
Baştan aşağı senim ey ah-u zar,
Kokunu da getir yanında kıskanmasın zambaklar…
Evrem;
Aşk nöbet bekler be devrem,
Ben gönüllüyüm, istemem tezkerem...
Ekrem BIYIK//26.04.2012
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
