Eylül damlaları düşer üzerime
öpüşleri hüzünlü ve durgun
dağıtır düşüncelerimi
solgun dudaklarından çıkan lodosun rüzgarı
bir kez daha boynu bükülür bekleyişlerimin
kırılan filizler gibi
söyle Eylül
gündüzleri yakar-kavurursun da
nedendir ayaza düşürür geceleri
denizinden uzanan el
okşarken öksüz tenimi
kum taneleri misali
kayar gider hatıralar gözlerimden
ve ardı sıra dökülür dilimden
vefasızlara bana üvey kelimeler
ve sen bağdaş kurunca takvimlerde
dalgalar bir başka vurur kıyı boyunca
yakamozlar fitillerini yakar da
daha solgun – daha yaşlı- daha yaslı
savrulur umutlarım havada
öfke bulutlarımın gölgeleri düşer denize
kabarır sarsılır göğsüm
Marmara’nın tam ortasında
fırtınalar biriktirir isyanım
sonra yetişir ığrıpçılar
dizilirler sıra -sıra
Fener adasının gerdanına
nihavent bir taksimdir duruşları
Eylül hüznümün tam ortasına
her damlada biraz daha ıslanır
biraz daha yaşlanır ömrüm
şimdi gözlerindeki tüm damlaları
sal üzerime
bir adalıya hüzün denizinde
boğularak ölmek yakışır
hazırım –hazırım sağanağında sürüklenmeye
hadi durma
damlalarınla boğ beni
ki yaşadığımı hissedeyim..
ah eylül gözyaşlarında yüzmek ve kulaçlamak ömrü renginde.Olsun,
zor da olsan, yine de ol takvimlerde..Seni seviyorum..
10/Eylül/2007
Avşa Günlüğü
Figen YARAR
